Ik ben kandidaat voor de waterschapsverkiezingen in mijn regio en ik sta op een spannende plek. Succes dus niet gegarandeerd maar ook niet uitgesloten. Nu ontving ik van het waterschap alvast alle informatie over de gang van zaken mocht ik straks gekozen blijken te zijn. Op één van de formulieren moet ik invullen of ik bij de installatie als bestuurslid kies voor de eed “zo waarlijk helpe mij God almachtig” of voor de verklaring en belofte “dat verklaar en beloof ik”. Dat vind ik echt een heel moeilijke keuze.
Nu moet u weten dat ik gelovig ben opgevoed en ik goede herinneringen heb aan de kerk in het dorp waar ik opgroeide. Ik heb veel waardering voor de bijdrage van de kerk aan de maatschappij omdat ze waarden als omzien naar elkaar en mededogen in praktijk brengen- enkele uitzonderingen daargelaten. Maar zelf ben ik al jaren niet meer kerkelijk actief en uit praktische overwegingen heb ik me een aantal jaren geleden uitgeschreven als lid. Ik ben niet getrouwd in de kerk, mijn kinderen zijn niet gedoopt en zitten op een openbare school. Het lijkt dus een beetje hypocriet om te kiezen voor de eed, want die almachtige God heb ik immers in al die jaren niet erg vaak om hulp gevraagd.
Maar als ik in een kerk ben, steek ik altijd een kaarsje aan voor iemand die wel wat steun kan gebruiken. En als u mij zou vragen of ik in God geloof, mompel ik waarschijnlijk iets onnavolgbaars. En daarmee is de keuze voor de eed of de gelofte ineens een gewetensvraag geworden, een soort van controlevraag. Geloof ik nou in God of niet? Kiezen voor de belofte voelt dan als het definitief dichtslaan van de deur die nog altijd op een klein kiertje stond.
Nu zijn er nog meer overwegingen die meespelen. Ik vind “zo waarlijk helpe mij God almachtig” gewoon veel mooier klinken. Dat past wel bij een installatie van bestuursleden. Het is immers een ceremonie. En daar horen nou eenmaal plechtige woorden bij. Dat maakt het mooier. Met een beetje geluk wordt er ook gehuild, bij voorbeeld door mijzelf, want ik ben erg gevoelig voor plechtige momenten. Bovendien lees ik op Rijksoverheid.nl dat ik met het afleggen van de eed of gelofte zeg dat ik ‘trouw zal zijn aan de Koning en de Grondwet en alle overige wetten van ons land zal eerbiedigen’. Dat is toch ook een beetje een pompeuze formulering. Om daar nou als antwoord op te geven “dat verklaar en beloof ik” is ook zo alledaags.
Maar die pompeuze formulering gaat inhoudelijk wel ergens over. Integriteit van bestuurders is een actueel thema. Nu zal ik als lid van het algemeen bestuur van het waterschap niet direct de kans krijgen om er met miljoenen belastinggeld vandoor te gaan en een auto met chauffeur zit er voorlopig ook niet in, maar het integer omgaan met persoonlijke belangen bij besluitvorming kunnen wel degelijk aan de orde zijn. Die eed of belofte betekent voor mij echt wel iets. En daar horen dus ook de woorden bij die het dichtst bij mijzelf liggen. Welke dat zijn weet ik nog niet. De uitslag laat nog even op zich wachten. Het worden spannende dagen in alle opzichten!